හද කවිය
වීදියේ අපුලක් දැනීසීතලක් ගත සිත වෙලී
පහන් කනුවට හිස නැමී
ගුලිවුනෙමි කිසිවෙකු නැතී
හිත නලවනා සර සර හඩින්
නෙතු පිබිදුනා රහසින්
පොඩි පා තබා සෙනෙහේ මුවින්
ලංවෙන තුරා....... රැඳෙමුද තුටින්
මව් සෙනෙහසේ තනුවේ නදින්
කුල්මත්වුනත් නැති උණුසුමින්
බාලොලි කියා නලවන හඬින්
මම මත් වුනා.......කඳුලැලි නෙතින්
රස වෑහෙනා මිහිරැති සරට
පද මුමුනමින් එන්නද සොඳට
කුරවින් ගයන ඒ ගීනදට
තාලෙට ගයා වයමුද රසට
සෙනෙහස පිරී ඇති හද කවිය
No comments:
Post a Comment